Fietsen in het buitenland. Dat is toch anders dan op de pedalen staan in eigen land. Ik volg op Instagram een aantal fietsende wereldreizigers. Indrukwekkend. Wat een tochten, belevenissen en verhalen. Met bewondering kijk ik vanuit een luie stoel naar avonturen door soms onherbergzame gebieden en over onbegaanbare wegen.

Goed geregeld
Als wij eens hier in Nederland, over een hobbelig fietspad gaan, omdat het asfalt door boomwortels wordt omhooggeduwd, dan roep ik al iets van: hier mogen ze wel eens wat doen. We zijn verwend.
Want we hebben hier echt niks te klagen. Wordt er ergens een nieuwe weg aangelegd? Er wordt aan de fietsers gedacht. Een fietspad ernaast, of een fietsstrook. Een tunneltje, viaduct of veilige oversteekplaats. Fietsverkeersborden, knooppunten, bewegwijzerde routes en over het algemeen heel goed begaanbare wegen. Wat goed geregeld!

Centimeters
Tijdens onze trips naar Praag, Rome, Nice en Boedapest hebben we natuurlijk ook ervaren hoe goed we het hier als fietser hebben. Fietspaden zijn schaars, slecht onderhouden wegen die niet op fietsers zijn ingericht zijn er des te meer.
Op de binnenwegen van Tsjechië, Polen en Italië fietsten we met een helm op, achter elkaar en met veel ruimte tussen ons in, soms het licht aan. Niet alle chauffeurs houden rekening met jou op die fiets, zullen we maar zeggen. Ze knallen langs je heen, je mag blij zijn als er vaart wordt verminderd. Ik snap het ook wel. Ze hebben zelf nog nooit op een fiets gezeten en hebben geen idee hoe het voelt wanneer een auto je voorbijraast. Op centimeters afstand soms.

Uiteindelijk kiezen wij er zelf voor om daar te gaan fietsen, dus houden wij rekening met de omstandigheden. Maar ’t is soms best eng, het is steeds opletten en jij kunt nog zo voorzichtig doen, maar als die ander….

Londen
We waren een paar dagen in Londen en hebben er veel gelopen en gebruik gemaakt van trein, metro en bus. Niet gefietst, hoewel er een groot aanbod was van huurfietsen en we ook genoeg fietspaden hebben gezien. Maar het razende verkeer, de hectiek van de stad, het links moeten rijden… we hebben de fietsen laten staan.

Ik had het idee dat de huurfietsen sowieso weinig gebruikt werden. Overal zagen we volle fietsenstallingen van Santander. Waren er dan helemaal geen fietsers? Zeker wel. Locals, een enkele toerist, fietskoeriers en groepjes toeristen die met een gids de stad aan het ontdekken waren. Dát hadden wij ook nog willen doen, maar alles was vol.

Fietsen in Londen schijnt steeds meer gepromoot te worden. Ook Londen City moet af van die vreselijke verkeerschaos. De stad moet verkeersveiliger, alleen dan zal men op de fiets stappen verwacht men. Er zijn al wel gemarkeerde fietsbanen en is zelfs een fietsroute die de toeristische attracties van Londen met elkaar verbindt. Maar lekker rustig en relaxed fietsen, dat is nu nog niet mogelijk.

Oliver

In Greenwich zag ik deze fiets staan.
Het deed wat met me. Ik dacht aan de fietser, een man op weg naar zijn familie, vrienden, werk, sport. Een man die op de fiets stapte en nooit aankwam.

Two men
Ik googelde zijn naam en las onder meer dit:
Earlier this year, two men were killed within weeks of each other on the A206 in east Greenwich, fueling demands for a protected cycle lane along the main route between Greenwich, Charlton and Woolwich. Oliver Speke, aged 46, was killed after he was struck by a lorry on 9 May on Romney Road, Greenwich; while Edgaras Cepura, 37, was killed in a collision with an HGV a mile east at Woolwich Road roundabout on 18 May.
(http://www.853london.com/2018/11/28)

Ruimte
Er moet nog een boel gebeuren om de verkeersveiligheid in Londen te verbeteren. En in meer steden en landen!
Uiteindelijk gaat het natuurlijk om begrip hebben voor elkaar. Elkaar willen zien en elkaar ruimte geven. Ook in het verkeer.
Drentse fietser
Die wereldfietsers lachen me waarschijnlijk uit omdat ik niet in Londen ging fietsen. Daarom ben ik ook geen wereldfietser. 😊

Fietse!

Hetty