“Hier kom ik weg”, zingt Daniël Lohues. We kennen zijn liedjes en lezen zijn verhalen. Vaak gaan ze over zijn Drenthe, de zuidoosthoek, Erica. Daar komen we vandaag net niet langs, maar de sfeer herkennen we overal.

Wat een mooie streek is dit. Waarom weten we dit niet? Dat moet echt aan onszelf liggen. De blik te vaak naar het noorden en westen, dat is duidelijk.
Maar vandaag fietsen we hier. En met een doel, want we zijn bezig met het ontwikkelen van een nieuwe fietsroute. Die van òns! Daarover later meer. Vandaag doen we veldwerk. Op de fiets. Op de pedalen. We checken fietspaden bekijken, leuke plekjes en horeca. En beslissen vooral welke paden en wegen goed genoeg zijn om in onze route te mogen worden opgenomen.

Zuidoost Drenthe. Een bezoek waard!

We beginnen in Klazienaveen. Het is druk in het langgerekte dorp. Markt! We fietsen in noordelijke richting, langs de Norit-fabriek. De rookpluimen uit de grote pijpen zien we we de hele route. Dan weer in de verte, dan weer dichtbij.

Norit-fabriek in Klazienaveen, met op de voorgrond aardappelen onder de groene zeilen.

Onder de A37 door en dan de bossen in, vol in de herfstkleuren. De zon warmt onze ruggen. Mooi hier! Het Koning Willem Alexanderkanaal steken we via een sluis over.  Verder noordwaarts, tot aan de Tweede Groenedijk. Jagers in de velden voor ons. Honden rennen hen vooruit.
We slaan af, in oostelijke richting. Een wandelaar in de verte. Waar we denken af te willen slaan blijft hij net even stilstaan. We praten wat en hij geeft ons goede tips voor het vervolg van onze route. Een ‘local’, die weet wat hier de goede routes zijn.

Koning Willem Alexanderkanaal

Die kleuren!

“…en dan links, tweede weggetje rechts….”

We gaan richting Noord-Klazienaveen. Het klinkt groots, het is er klein. Langs het Scholtenskanaal Oostzijde. Buren ruimen met elkaar het herfstblad van de groenstroken voor hun tuinen. De één met de bladblazer, de ander met hark en een kruiwagen.

Dan moeten we een keuze maken. Nou ja, moeten, moeten… er moet niets natuurlijk, maar er zijn twee mogelijkheden om een volgend knooppunt te bereiken. Erik gaat via het Veenpark, net voor Barger Compascuum, en dan door het Rundedal. Ik vervolg de route langs het kanaal en fiets verderop dwars door een kleine ‘glazen stad’. Kassen! Volop glastuinbouw  in deze regio.
Wanneer we elkaar weer treffen vertellen over onze ervaringen. Beide de moeite waard. Later gaan we beslissen welke route we opnemen in de Drentse Fietsersroute.

Richting Zwartemeer nu. Langs de Lange Runde, opnieuw onder de A37 door en even later steken we ‘onze’ Hoogeveensche Vaart over. We zijn weer ter hoogte van Klazienaveen, maar gaan nog een eindje zuidelijker.
Zwartemeer ligt nagenoeg tegen de grens met Duitsland aan. We slaan al snel af, een woonwijk in. Waar ook de sporthal staat van Hurry-Up, de succesvolle handbalclub.

Hoogeveensche Vaart bij Zwartemeer

En dan… dan ligt daar ineens een imposant natuurgebied aan onze voeten…  Het Bargerveen.

Wanneer we stoppen om foto’s te maken,  spreken we een mevrouw die ons bij praat over het hoe en waarom van dit gebied. Ook de uitbaatster van Theetuin d’ Aoale Pastorie, heeft alle tijd voor ons, ondanks dat ze in haar eentje acht dames een Drentse theetied moet serveren. Een high tea in drie gangen. Ze geeft ons fietskaarten, vertelt van alles over de theetuin en het theehuis en de ontwikkeling van het Bargerveen. Èn we moeten ook zeker naar de nieuwe schaapskooi in Weiteveen, waar haar dochter de horeca runt.

De kachel is warm, een boxer ligt aan onze voeten, de koffie en het appelgebak smaken meer dan goed.

Bouw schuilhut bij Zwartemeer

Koffietijd in de d’Aole Pastorie

Wat weten we nu: Het Bargerveen is een uniek natuurgebied van 2100 hectare. Een van de laatste nog overgebleven hoogveengebieden in Noord-West Europa. Begin deze eeuw ontstaan er problemen: het Bargerveen loopt langzaam leeg omdat het grondwater weglekt naar de lager gelegen gronden. Daardoor klinkt de veengrond in en kan het veenmos niet meer groeien. En dus kan er geen nieuw veen worden gevormd. De noodklok luidt en er komt geld beschikbaar. Er worden drie Bufferzones gerealiseerd: de Buffer Noord bij Zwartemeer, een Buffer bij Weiteveen en een Buffer Zuid bij Nieuw-Schoonebeek. Gebieden met een hogere waterstand, bedoeld om wegstromend water op te vangen en te reguleren. Daarmee krijgt het grondwaterpeil tegendruk en kan het veenmos weer groeien. Dat zijn de plannen in 2013. (bron: Bargerveen Schoonbeek, Natuurlijk Naoberschap).

Nu, in 2018 is er heel veel gerealiseerd, het is een prachtig natuurgebied geworden.
Waar heel goed over is nagedacht: de mens. De bewoners van deze regio, de gasten, de wandelaars, natuurliefhebbers en fietsers. Wat hebben wij met z’n allen een mooi gebied cadeau gekregen! Kijk ook maar eens op de site van Staatsbosbeheer.

Heerlijk land!

Langs de grens van Nederland en Duitsland

Vanaf de theetuin, net na Zwartemeer gaan we verder zuidwaarts en fietsen over een nieuwe aangelegd fietspad. We zoeven erover.  Het loopt deels precies over de grens Nederland-Duitsland. Vijf meter naar links en er wordt Duits gesproken.
Met de aanleg van nieuwe paden zijn ook de knooppunten gewijzigd. Zelfs de website is nog niet aangepast, zo nieuw. Een slagboom en grenspalen zijn wel oud en uiteindelijk buigt het pad af en al slingerend gaan we langzamerhand westwaarts, tussen het water door. Het is overigens erg droog. Het water staat ook hier nog steeds erg laag.

Herfst in Bargerveen

Ineens rijden we weer op een gewone weg, de Doctor Ingenieur H.A. Stheemanstraat. De weg vormt de zuidelijke grens van het natuurgebied. We fietsen naar het westen, dan na een paar kilometer naar rechts, weer een prachtig fietspad op, rechtstreeks naar Weiteveen. We willen eigenlijk de nieuws schaapskooi bezoeken, maar het is 16.00 uur. De zon zakt al aardig en we moeten nog een eindje. Die bestemming slaan we voor nu over. We fietsen nog kilometers lang noordelijk door het afwisselende landschap. Een enkele wandelaar of fietser zeggen we gedag. Het wordt kouder. Er is veel te zien onderweg, maar we stoppen niet meer. We komen zeker nog eens terug!

Windmolens in Duitsland

Wat een kleuren!

Op de Verlengde Scheperweg gaan we linksaf. In de verte zien we Klazienaveen. En we zien en horen veel wilde eenden in de lucht. Soms grote groepen die in v-vorm aan komen vliegen, soms kleinere groepjes. Ineens zien we waarom ze hier boven ons rondcirkelen. Ze maken zich op voor een landing in een veld, waar al honderden eenden zijn aangekomen en zich klaar maken voor de nacht. Eten en uitrusten. We stoppen even en kijken toe. Het is alsof we bij de landingsbaan van een vliegveld staan. De vogels gaan steeds langzamer, steeds lager, en dan: geland.

Suikerbieten

Wij fietsen Klazienaveen binnen. De marktkooplui ruimen op. De laatste klanten worden geholpen .
De fietsen gaan achterop de auto en ook wij gaan huiswaarts.

Wat een heerlijke, verrassende middag. Het was al even na twaalf uur dat we vertrokken. Onwetend over wat ons te wachten stond. wat maakte het nou zo mooi? Een combinatie van de heldere lucht, de heerlijke frisheid, de rust, het water, de zon, het afwisselend landschap en de mensen. En het onbekende. Zo dicht bij huis.

#hierkomikterug

Wil je deze route zelf fietsen?
Kijk dan op onze pagina van Routeyou. Even de route downloaden en dan wegwezen! Veel plezier!

Homepage